Vooraf was de stemming onder onze teamleden
vol verwachting: tegen de gasten uit Beekbergen zouden we nu eens onze tanden
laten zien. En het begin was hoopvol. Wim Lenderink begon met een gedegen
remise, gevolgd door een snelle overwinning van ons geheime wapen uit Zweden,
Terje Lundin. Invaller Sjon Vrieze kreeg met het Morra-gambiet een
veelbelovende stelling, die hij knap naar winst voerde, maar Gert-Jan ging
helaas in de fout. Een 2,5-1,5 tussenstand. Mooi, nietwaar? Een rondgang langs
de overgebleven borden boorde het optimisme snel de grond in.
Adri stond redelijk, maar op de overige borden pakten zich donkere wolken
samen boven de doetinchemse stellingen. Overal hadden de Beekbergenaren
pionnen meer. Op de borden van Gerard en Frans, zij aan zij, sprongen de
paarden wanhopig in het rond om de pionnenvloed tegen te houden. Tevergeefs,
zodat VDS met 3,5-2,5 de leiding nam. Alleen Bert en Adri speelden nog; Adri
stond iets minder, maar bij Bert kwam er ook al een pionnenfront dreigend
oprukken. We vreesden het ergste, maar net toen het einde nabij leek, gaf
Bert's tegenstander in tijdnood eerst zijn opgerukte pionnen en vervolgens
voor de zekerheid ook nog een paard weg. Bert hield het nog even spannend: hij
dacht zijn tegenstander mat te zetten, maar gaf daarentegen |
|
zijn laatste pion weg. De spanning was
voor zijn tegenstander echter te veel. Hij liet eventuele kansjes onbenut en
capituleerde. Dus schaarden we ons allen rond het bord van Adri, die de kans
aangreep voor een dramatisch slot.
Adri had nog twaalf minuten op de klok, zijn tegenstander zes. Dus dacht Adri
eerst ruim vijf minuten na, om vervolgens een mindere zet te doen. De VDS-er
kreeg een gevaarlijke vrijpion en Adri's koning moest op de vlucht en kwam
terecht in iets dat op een matnet leek. Blijkbaar kon de witspeler geen keus
maken of hij met de vrijpion verder zou gaan of op mat spelen, en dus deed hij
geen van beide. Inmiddels hadden beide spelers nauwelijks tijd over. Adri gaf
een hoop materiaal weg, maar het pakken daarvan kostte zijn tegenstander
steeds een paar seconden, zodat deze als eerste de tijd overschreed. Adri had
nog een ruime 20 seconden over!
De eerste overwinning voor het tweede. Er is nog hoop op lijfsbehoud, we
hebben de kansen in eigen hand, zo zou een voetbaltrainer de situatie
omschrijven. Maar er wachten nog twee redelijk sterke tegenstanders, en er
moet tenminste nog eenmaal gewonnen worden.
Maak het waar, mensen! |