IN MEMORIAM   JAN BAKKER (66)

Wie in mij gelooft zal leven
ook wanneer hij sterft

Johannes 11 v 25

 

Amsterdam, 22 juni 1944 - Doetinchem, 28 december 2010
 
 
 
 
Een trouwe schaker op de achtergrond
door Gert-Jan Zonneveld
 

Vanochtend bereikte mij het bericht dat Jan er niet meer is; onverwacht toch, maar dat is de dood altijd.

Ik weet nog goed dat ik deze zomer op een doordeweekse dag gebeld werd door Jan. Opgewekt nam ik de telefoon op in de veronderstelling dat we, na een drukke periode voor ons beiden, weer wat zouden afspreken, om bij te kunnen praten. Hoe anders verliep het gesprek.

Op zijn kenmerkende nuchtere manier, vertelde hij mij dat er tijdens een controle in het ziekenhuis een vlekje op zijn longen was gevonden; longkanker dus. Na enkele vervolgonderzoeken, die daarop volgden, bleek al gauw dat deze longkanker zich op een dermate manier had verspreid in zijn lichaam, dat er geen hoop op genezing meer aanwezig was. Middels chemotherapie kon de periode nog wel verlengd worden tot januari/februari volgend jaar maar dan was de koek ook echt op. Ik kon het maar moeilijk bevatten.

De nuchterheid was kenmerkend voor Jan. Het gaf hem de kracht,samen met zijn geloof in God, om zijn ziekte te dragen, hoewel het hem ook zwaar viel dat hij dingen niet meer kon doen, die hij eerder met nog zoveel plezier nog wel kon doen. Met pijn in zijn hart moest hij dit seizoen zijn lidmaatschap van onze club opzeggen.

Jan was een gewaardeerd lid van de vereniging; hij was een schaker waar je niet makkelijk van won, een kritisch lid bij vergaderingen, topscoorder van het 3e team in het seizoen van hun kampioenschap, altijd bereid om te rijden bij uitwedstrijden onderwijl mooie verhalen vertellend, voorzien van een kwinkslag.

Daarnaast was Jan een puur mens, met een groot hart; altijd bereid om naar je sores te luisteren, hij hielp je alles weer in perspectief te brengen.
Jan vond het fijn als je langskwam en je mocht nooit weg zonder een goed glas wijn te hebben gedronken; daarnaast werd je altijd uitgenodigd om gezamenlijk een heerlijk bereide warme maaltijd te nuttigen, welke door zijn lieve vrouw Ina was bereid. En vanzelfsprekend werd er geschaakt, veel geschaakt.
Verder was hij maatschappelijk en kerkelijk actief, vaak voor de mensen die het moeilijk hebben, en minder makkelijk de weg weten.

Ik zal je missen vriend, onze gesprekken, onze partijtjes, had je graag nog zoveel willen vertellen en met je willen delen. Helaas het mocht niet meer zo zijn.

Vanaf deze plaats wil ik Ina en de kinderen en kleinkinderen veel sterkte en kracht toe wensen in deze moeilijke periode.

 

 

 Webdesign Refresh