Tien jaar KNSB: een korte nabeschouwing en vooruitblik

door Roel Evertse

Helaas is aan het verblijf in de 3e klasse van SV Doetinchem na 10 jaar een eind gekomen. Tijd voor een korte nabeschouwing.

In mijn verslag van de laatste wedstrijd, tegen HWP Haarlem 2, gaf ik als belangrijkste reden voor degradatie het grote verschil in sterkte tussen poule 3E en de poule waarin we de afgelopen jaren steeds bivakkeerden: poule 3B. Dat verschil in sterkte heeft zeker een rol gespeeld, maar even waar is dat we ook gewoon slecht gepresteerd hebben. De acht vaste spelers behaalden een (gewogen gemiddelde) TPR van 1943, een laagterecord! Ter vergelijking: in de voorgaande twee seizoenen was die gemiddelde TPR 1995 en 1984.
Overigens leert ook een oppervlakkige blik op de scores dat we een zwak seizoen gehad hebben. Niemand van ons scoorde beter dan 50% (behalve invaller Thomas met 2 uit 3) en Marino had van ons allen de hoogste TPR met (voor zijn doen: slechts) 2006. Verder valt de beroerde score op van Kees, onze eminente voorzitter: 2 uit 8 en een TPR van 1833, een persoonlijk diepterecord. Voordat we hem nu afschrijven – ‘het is de leeftijd, nietwaar?’ – wil ik er wel op wijzen dat het nog slechts twee seizoenen geleden is toen hij een TPR van dik in de 2100 scoorde. Voorlopig richt ik mij wat betreft Kees meer op Kortsjnoi dan op Alzheimer. Wel ben ik van mening dat ons team, dat al 10 jaar in nagenoeg dezelfde samenstelling speelt, ernstig aan verjonging toe is. Met een gemiddelde leeftijd van nu 58 jaar mag men geen hoge toekomstverwachtingen hebben, hoeveel training je er ook tegenaan gooit.

Tot slot wat feitjes over de afgelopen tien seizoenen.

De prijs voor de trouwste speler gaat naar Theo: van het maximum van 90 partijen speelde hij er maar liefst 84. Hulde!

De ‘vaste’ spelers (Henk, Henny, Kees, Marino, Marius, Roel, Sander en Theo) scoorden 330 uit 636 (52%), de invallers 27 uit 77 (35%) en 7 partijen werden in het geheel niet gespeeld wegens ‘niet opkomen’, 6 keer door verzuim van de tegenstanders en één keer aan onze kant. We bedekken zijn naam met de mantel der liefde…

Henk behaalde de hoogste gemiddelde TPR: een fraaie 2113.

Hoogste percentage remises (49%) werd behaald door Marino, meestal voorafgegaan door een melding van Marino dat hij weer eens ‘volledig aangekrant’ stond. Overigens scoorde Marino ook het minst aantal nederlagen: slechts 11 maal een 0 uit 80 partijen is natuurlijk een prima prestatie.

Onze grootste overwinning, 8-0 maar liefst, behaalden we in het seizoen ’07-’08 tegen Dion Hardenberg 2.

Grootste nederlaag was 1½-6½ en dat presteerden we twee keer: eenmaal tegen Dubbelschaak ’97 en een keer tegen het toen nog zeer sterke DSG Pallas.

Ons beste seizoen was ongetwijfeld ’07-’08 met een 2e plaats en een team-TPR van 2062. En als we toen niet die beroerde nederlaag tegen dat zwakke Drachten hadden geleden…

Ik ben 9 jaar lang en doorgaans met heel veel plezier teamleider geweest. Tijd om het stokje aan een ander over te dragen. Dat heeft niets te maken met de degradatie, want ik had mijn beslissing aan het begin van het seizoen al genomen en kenbaar gemaakt. Het lijkt mij heel prettig om een aantal seizoenen geen belrondes voor invallers of wedstrijdleider te hoeven plegen en me tijdens wedstrijden niet verantwoordelijk te voelen voor remisebeslissingen, die natuurlijk zelden goed uitpakten. Ook laat ik het schrijven van een verslag (in hetzelfde weekend!) graag eens aan een ander over!

Ik zie uit naar het volgende seizoen en uiteraard promoveren we. Naar 3B!

 

wedstrijden grafiek team-TPR individueel grafiek TPR