Ter leering ende vermaeck (18)

Op zaterdag 15 maart jongsleden vertrok een 4-tal van SV Doetinchem naar Bennekom om te spelen in de 2e ronde van de OSBO-beker. Omdat, op ondergetekende na, niemand van het 2e team kon spelen, waren er drie invallers van het 3e team mee. Als je de uitslag ziet lijkt het alsof het een ‘walkover’ was, maar dat viel mee.

Philip was als eerste klaar. In een rustig Italiaans 4-paardenspel overzag hij een mataanval en plotseling was het over. We waren nog geen uur onderweg. Marije had ondertussen een flinke aanval afgeslagen en Henk speelde een mooie rustige Engelse opening, weinig aan de hand. Zelf had ik een prettige drukstelling tegen de Franse verdediging die mijn tegenstander veel bedenktijd kostte. Even later kwam Henk steeds meer onder druk te staan en moest hij de open c-lijn aan zijn tegenstander overlaten. Die wist daar zoveel druk mee over uit te oefenen, dat hij een vrijpion kon creëren op de 7e rij. Henk probeerde nog manmoedig met een Dame-uitval eeuwig schaak te forceren (tsjop, tsjop tsjop), maar zijn tegenstander bleef goed opletten en wist hem mat te zetten.

2-0 achter, is er nog wat te redden? Jazeker! Ik had na een matige voortzetting van mijn tegenstander ondertussen een stevige aanval opgezet en had na 23 zetten de volgende stelling bereikt:

Wat ik hier miste was 24.Lxh6! Na gxh6 25.Dxh6+ Dh7 had ik 26.Dxd6 in mijn berekeningen gemist. Op 24.Lxh6 Lxh2+ 25.Dxh2 Dxh2+ 26.Kxh2 gxh6 27.b4! Pc6 28.Lxc6 bxc6 29.Td6 heeft wit een gewonnen eindspel. Dat had ik dan wel weer gezien, tsja. Ik speelde in bovenstaande stelling 24.Ld4 en had nog steeds een prettige stelling. Op de 30e zet overzag mijn tegenstander iets, waardoor ik zijn dame kon winnen en de partij over was. Met 2-1 was er nog iets mogelijk. Bij gelijk spel zouden we gaan vluggeren, dus alle druk lag ineens op de schouders van Marije. Ze was een kwaliteit achter gekomen en had al een mataanval weten te verhinderen. Alles was nog mogelijk in die partij. Ach en wat er toen gebeurde, wat een verdriet! Ze zag een prachtige mataanval, voerde de zet Dxh2 # uit, keek even heel blij, om er na 3 seconden achter te komen dat het geen mat was, maar dat haar dame gewoon geslagen kon worden. Een kreet van afschuw en toen sloeg haar tegenstander, de bruut, haar dame en het was voorbij.

Het bekeravontuur zit er weer op. We hoeven ons niet te schamen, het had ook anders kunnen lopen. De volgende keer dan maar weer.